Halife, İmam Muhammed Bâkır'ı (a.s.) ilmi ile yenemeyeceğini düşünerek bir okçuluk yarışması düzenlemişti. Maksadı, yaşı ilerlemiş olan İmam Bâkır'ın (a.s.) bu yarışmada başarısız olmasını sağlamaktı. Onu etrafındakilere küçük düşürerek güya yerini sağlamlaştıracaktı.
"İmam (a.s.) meclise getirilip yerini aldı, Hişam bir süre sonra İmam'a (a.s.) dönerek, 'Okçuluk yarışmasına katılmak ister misiniz?' diye sordu.
İmam (a.s.), 'Ben artık yaşlanmışım, ok atma yaşım çoktan geçmiştir' buyurarak kendisini mazur görmesini istedi.
Hişam ısrarını sürdürdü. Bu arada Emevi büyüklerinden birine okunu ve yayını İmam'a vermesini işaret etti. İmam (a.s.) yayı alıp oku yerleştirdi, nişan aldı, hedefin ortasını vurdu. İkinci oku yaya yerleştirip fırlattı hedefin ortasına yerleşen oku ikiye bölerek hedefe ulaştı. Üçüncü oku da ikinci oka isabet etti. Böylece dokuz ok fırlattı her birisi de bir önceki oka isabet etti.
İmam'ın bu başarısı herkesi şaşırttı. Herkes onu kutluyordu. Hişam çok etkilendiği bu olay karşısında elinde olmayarak, 'Aferin ya Ebu Câfer! Sen Arap ve Acem'in en iyi okçususun, nasıl ben artık yaşlanmışım diyebiliyorsun.' Sonra kafasını eğerek bir süre düşündü. İmam Bâkır (a.s.) ve oğlu Câfer'i (a.s.) yanında bir yere oturttu. Olağanüstü bir saygı gösterdi. 'Kureyş senin varlığının ışığında Arap ve Acem'e efendilik etmeye layıktır' dedi."
"Şam halkı İmam Bâkır'ın (a.s.) etrafını sardılar ve, 'Bu, Ebu Turab'ın (İmam Ali) oğludur' demeye başladılar. İmam (a.s.), onlara doğru yolu göstermek, Ehli Beyt gerçeğini öğretmek istedi. Ayağa kalkıp onlara hitap etti. Önce Allah'a hamd etti; nimetlerini övdü ve Resûlüne salât ve selâm getirdi. Sonra şöyle dedi:
'Ey nifak ehli! Ey nifak çocukları! Ey ateşi dolduracak olanlar! Ey cehennemin yakıtları! Bazı yüzler kararıp gerisin geri dönmeden veya cumartesi hilesini yapanlar gibi lanete uğramadan önce, parlak aya, engin denize, delip geçen aleve, müminlerin ışığına ve sırat-ı müstakime (İmam Ali) dil uzatmaktan kaçının. Hiç kuşkusuz Allah'ın emri yerine gelecektir.'
Sonra bir süre sustuktan sonra şöyle dedi: 'Resûlullah'ın (s.a.v.) kardeşi (Emirü'l-Mü'minin) ile mi alay ediyorsunuz? Yoksa dinin başbuğu ile mi istihza ediyorsunuz? Ondan yüz çevirdikten sonra hangi yolu izleyeceksiniz? Ondan koptuktan sonra hangi hüznü savabilirsiniz ki?
Heyhat! Allah'a yemin ederim ki, o (imanda) önde geçmesi ile teberrüz etti, bütün iyi hasletleri üzerinde topladı, zirvelere kuruldu, ihanetin işini bitirdi. Bu yüzden, gözler onun karşısında kısıldı, boyunlar onun önünde eğildi. En yüce zirveye çıktı. Ona karşı çaba içine girenler ve aksi taleplerle kendini yoranlar yalan söylediler. Onların bu uzak ve yüksek mekâna ulaşmaları ne mümkün?'
Sonra şöyle dedi: 'Müslümanlar iki şer ikişer kardeş oldukları zaman Resûlullah'ın (s.a.v.) kardeşi olan, soylarını saydıkları zaman O'nun eli kolu olan, fethettikleri zaman Zülkarneyn misali O'nun hazînesinin bekçisi olan, kıble değiştiği zaman O'nunla birlikte iki kıbleye doğru namaz kılan, herkesin inkâr ettiği zaman Peygamber (s.a.v.) tarafından imanı doğrulanan, herkesin çekindiği zaman müşriklerin ahdini lağvetme görevini üstlenen, herkesin korktuğu kuşatma gecesinde Peygamberin (s.a.v.) yatağında yatan, veda saati yaklaştığı zaman O'nun emanetçisi olan Ali'nin boşluğunu kim doldurabilir?'
İmam'ın fazileti Şam halkı arasında dilden dile yayılınca, Hişam onu tutuklatıp hapse attırdı. Tutuklular etrafında toplanıp, ilim ve edebinden öğrenmeye başlayınca, zindan müdürü fitne çıkmasından korktu ve derhal Hişam'ın huzuruna çıktı ve bu durumu ona haber verdi. Bunun üzerine Hişam, İmam'ın (a.s.) zindandan çıkarılmasını ve memleketine gönderilmesini emretti."
