İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Hakkı söylemekten ve adil olarak benimle müşaverede bulunmaktan çekinmeyin. Ben kendiliğimden (Allah'ın koruması olmaksızın) hataya düşmeyecek üstünlükte biri değilim. Eğer, nefsime benden çok malik olan Allah beni alıkoyarsa, ancak o zaman hataya düşmemekten emin olabilirim." (Nehc'ul Belağa, 216. Hutbe).
İmam Ali (a.s), Abdullah b. Abbas'ın bir meselede kendi görüşüne katılmaması üzerine şöyle buyurdu: "Sana düşen, üzerinde düşünmem için bana görüşünü söylemendir; görüşüne karşı çıkarsam bana itaat etmen gerekir." (a.g.e, 321. hikmet; Şerh-u Nehc'il Belağa-i İbn-i Ebi'l-Hadid, 19/233).
İmam Ali (a.s), Talha ve Zubeyr kendisine biat ettikten sonra, neden kendileriyle meşveret edip yardım almadığı sebebiyle itiraz edince Hz. Ali onlara cevap olarak şöyle buyurmuştur: "Vallahi hilafete rağbetim ve hükmetmeye isteğim yoktu. İş bana verildiği zaman Allah'ın Kitabına baktım, bize ne emredilmişse onunla hükmedip, ona uydum. Resûlullah'ın (s.a.a) bize sünnet olarak bıraktığına uydum. Bu konuda ne ikinizin, ne de başkalarının görüşüne ihtiyaç duydum. Hükmünü bilmediğim bir şey olmadı ki, size ve Müslüman kardeşlerime danışayım. Eğer öyle bir şey olsaydı ne sizden ne de diğerlerinden yüz çevirirdim." (Nehc'ul Belağa, 205. Hutbe).
Kur'an'da şöyle buyurlur: "Herhangi bir şey için, Allah'ın dilemesi dışında (inşaallah demedikçe), 'Ben yarın onu yapacağım' deme. Unuttuğun zaman Rabbini an ve şöyle de: Umulur ki, Rabbim beni doğruya daha yakın olana eriştirir." (Kehf, 23, 24).
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur:
"Yahudilerden bir grup Allah Resûlüne (s.a.a) bir şeyler sordular ve o şöyle buyurdu: 'Yarın gelin sizlere cevabını vereyim.' Ve bu arada, 'İnşaallah' demedi. Peygambere gelişi engellendi. Kırk gün sonra Cebrail (a.s) Peygambere (s.a.v) nâzil oldu ve 'Allah dilerse demeden hiçbir şey söyleme' buyurdu." (Tefsir i Ayyaşi, 2/324/14).
İmam Sâdık (a.s), Allah-u Teâlâ'nın, "Unuttuğun zaman Rabbini an…" ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: "Yani eğer unutursan 'inşaallah' de. Sonra hatırlarsın. Hatırladığın an da, 'inşaallah' de." (a.g.e, s.325/19).
Resûlullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Kulun imanının kemalinin nişanesi her işte 'inşaallah' demesidir." (Kenz'ul Ummal, 5468).
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Allah'a, -iradesi müstesna- bir yeminle yemin olsun ki nefsimi, katığı tuz olan bir ekmek parçasıyla yetinip sevinecek duruma gelinceye kadar terbiye ederim." (Nehc'ul Belağa, 45. Mektup). (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet).
